جمعه، آبان ۲۹

نوستالژی

پیرو چیده شدن بین انگشتان دست راستم بوسیله دست چپ و در ادامه ی سوختگی هرچند جرئی دست چپ در هنگام آشپزی به همه ی دوستان نازپرورده توصیه ی کمک به مادرانشان را دارم...


و به یاد مادر بزرگ نوستالژی ام فوران کرده که البته من همیشه از این شعر به عنوان بازی و مسابقه استفاده کرده ام.....

ترانه : موش و گربه

با صدای : زنده یاد الهه

شعر : کریم فکور

آهنگ : مجید وفادار

متن ترانه :

گندومو کی میخوره گندومو موش میخوره

موشه و گندم،

گندم گل گندم ای خدا دختر مال مردم ای خدا

موشه رو کی میخوره موشو گربه میخوره

موشه و گندم،

گندم گل گندم ای خدا دختر مال مردم ای خدا

گربه رو کی میخوره گربه رو سگ میخوره

سگه و گربه و موشه وگندم،

گندم گل گندم ای خدا دختر مال مردم ای خدا

سگه رو کی میخوره سگه رو گرگ میخوره

گرگه و سگه و گربه و موشه ،

گندم گل گندم ای خدا دختر مال مردم ای خدا

گرگه رو کی میخوره گرگه رو شیر میخوره

شیره و گرگه و سگه و گربه و موشه و گندم،

گندم گل گندم ای خدا دختر مال مردم ای خدا

شیره رو کی میخوره شیرو شمشیر میخوره

شمشیر و شیره وگرگه و سگه و گربه و موشه ،

گندم گل گندم ای خدا دختر مال مردم ای خدا

شمشیرو کی میخوره شمشیرو زنگ میخوره

زنگه وشمشیر و شیره وگرگه و سگه و گربه و موشه وگندم،

گندم گل گندم ای خدا دختر مال مردم ای خدا

زنگه رو کی میخوره زنگه رو مور میخوره

موره و زنگه وشمشیر و شیره و گرگه و سگه و گربه و موشه ،

گندم گل گندم ای خدا دختر مال مردم ای خدا

موره رو کی میخوره مورو ملخ میخوره

ملخ و موره و زنگه وشمشیر و شیره و گرگه و سگه و گربه و موشه وگندم،

گندم گل گندم ای خدا دختر مال مردم ای خدا

ملخو کی میخوره ملخو آب میخوره

آبه و ملخ و موره و زنگه وشمشیر و شیره و گرگه و سگه و گربه و موشه ،

گندم گل گندم ای خدا دختر مال مردم ای خدا

آبه رو کی میخوره آبه رو آدم میخوره

آدم و آبه و ملخ و موره و زنگه وشمشیر و شیره و گرگه و سگه و گربه و موشه و گندم ،

گندم گل گندم ای خدا دختر مال مردم ای خدا

۱۸ نظر:

زنجبیل گفت...

بامزست این شعر :)

استوانه گفت...

عجب شعر پر مغزی!
راستی شما زنا خیلی گناه داریدا

قیفی گفت...

خیلی بامزه بود مرسی!

قیفی گفت...

بیشتر مواظب خودت باش

باد صبا گفت...

سلام
جالب بود.
مواظب خودتون باشيد

مهدی گفت...

این آهنگ به درد درس زیست شناسی، مبحث چرخه ی غذایی موجودات به طور کامل از جماد و نبات و حیوان و انسان می خوره.
واقعاً که برخی هنرمندان، چه طبع عالمانه ای دارند!

امیر گفت...

شاید این سوختگی به خاطر اینه که خبر بهبودی بعد از سرما خوردگی و تب کردنتون رو به ما ندادید و ما رو همینطور در نگرانی نگه داشتی.
لطفا این دفعه وقتی حالتون(دستتون) خوب میشه خبرش رو به ما بدید.

مکانیکار گفت...

سلام خوبی؟
انتظار داشتم بیشتر از حال و هوای اونجا بنویسی. نمی دونم چرا کلا کم می نویسی که حتما برای خودتون دلیل موجه ای دارید ولی خیلی دوست داشتم از زندگی ایرانیا و حتی خودتون در اونجا بگید.

مکانیکار گفت...

سلام خوبی؟
انتظار داشتم بیشتر از حال و هوای اونجا بنویسی. نمی دونم چرا کلا کم می نویسی که حتما برای خودتون دلیل موجه ای دارید ولی خیلی دوست داشتم از زندگی ایرانیا و حتی خودتون در اونجا بگید.

سارا گفت...

سلام
مي دوني هر موقع اين شعررو شنيدم به اين فكر مي كردم تو ذهن شاعر چه ارتباط عجيبي بين شوهر دادن دختر و كلي حيوون و گياه و شغول بغول !! بوده ؟:-)

مرضيه گفت...

خدامادربزرگتو رحمت کنه.
بايد حالاحالاها دست بسوزونی تا بشی کدبانو.
ايشالا زودتر دستت خوب بشه.

سانیا گفت...

الان دستت چطوره عزیزم؟
آخی چه شعر بامزه ای بود..امان از دست...
می بوسمت بانوی نازنین

پرتو گفت...

با آقای مهدی موافقم......
چقدر گفتم کار کن ....به من می گفتی غذا درست کن........
جدان یاد مامانی بخیر...

ناشناس گفت...

عجب نوستالژی ای!!! به شدت برای ما معنی داشت!
شب های یلدا جمع می شدیم و باباجون (پدر بزرگ) این شعر را می خواند که تمامی هم نداشت[آیکون دلتنگی]
راسی شعر ما مور و ملخ نداشت ها!

ژوکر گفت...

عجب نوستالژی ای!!! به شدت برای ما معنی داشت!
شب های یلدا جمع می شدیم و باباجون (پدر بزرگ) این شعر را می خواند که تمامی هم نداشت[آیکون دلتنگی]
راسی شعر ما مور و ملخ نداشت ها!

مانی گفت...

توی اتوبوس در راه چالوس بودیم با گروهی از آدم‌های شر و شور و خوش ذوق. یهو شروع کردیم به خوندن این آهنگ. بعد وسطاش دیگه قاطی کرده بودیم آی خندیدیم!
به خصوص در قسمت "دختر مال مردم" که دیگه هی می‌خندیدیم و من موقع گفتن "مردم" به خودم اشاره می‌کردم!

مانی گفت...

داری رموز خونه‌داری رو یاد می‌گیری؟

شازده خانوم گفت...

سلام عزیزم
خوبی؟ چه می کنی با غربت؟ دستت بهتر شده حالا؟
راستی اون قرمه سبزی جا افتاده و خوشمزه ات دل منو برد...

شاد باشی همیشه...