شنبه، اردیبهشت ۱۲

خانوم


" زندگی چیز بی ارزشی است و هیچ چیزاز آن ارزشمندتر نیست . سالها پیش ، وقتی در عین نومیدی بودم یکی به من گفت این زمین و امیدواری با عشق و نفرت ساخته شده و هر ذره اش از این هاست . فقط مرغ های دریایی هستند که از توفان نمی هراسند . حتی وقتی در میان دریاها جهت خود را گم کنند و جایی برای نشستن نیابند ، آنقدر بال می زنند که یا توفان فرونشیند و زمینی پیدا کنند برای فرود آمدن یا در همان اوج آسمان ها می میرند . ان که به میآن موج ها می افتد مرغ دریایی نیست . مرغ دریایی در اوج می میرد ، آخرین توان خود را صرف اوج گرفتن می کند تا سقوط نبیند ."

خیلی کوچک بودم که نفرت را شناختم و سالها را با او گذراندم . اما وقتی زمان کوتاهی عشق به سراغم آمد دانستم که با او می توانم هرروز را سالی کنم .وقتی فهمیدم که قوی ترین دیوها در مقابل فرشته ی ظریفی که آدمیزاد باشد چفدر حقیرند، دانستم که زمان را انسان می سازد. من خودم آن را ساختم.

" خانوم- بهنود"

۵ نظر:

س پ ی د ا ر گفت...

درود

آمدنت را سپاس عزیزم

آرمين گفت...

متن زيبايي بود و البته تاثيرگذار.
اي كاش اين حرفهاي زيبا و يا شايد دانسته هايمان را هميشه در ذهن داشتيم و به صورت لحظه اي تحت تاثير قرار نمي گرفتيم.

شکوفه گفت...

جالب بود

آ مثل کلمه گفت...

رشته ی تحصیلی م مشاوره ست.

مريمي گفت...

خوندم همون موقعي كه آپ كردي. مطمئنم كه نظرم رو هم تايپ كردم. مطمئنم. اما يادم نيست كه اين دكمه نارنجيه رو كليك كردم روش يا نه. كيف مي كني؟ خيلي باحال شدم.